براساس داستانی، روزی فردی جوان هنگام عبور از بیابان، به چشمه آب زلالی رسید. آب به قدری گوارا بود كه مرد سطل چرمی اش را پر از آب كرد تا بتواند مقداری از آن آب را برای استادش كه پیر قبیله بود ببرد. مرد جوان پس از مسافرت چهار روزه اش، آب را به پیرمرد تقدیم كرد. پیرمرد، مقدار زیادی از آب را لاجرعه سر كشید و لبخند گرمی نثار مرد جوان كرد و از او بابت آن آب زلال بسیار قدردانی كرد. مرد جوان با دلی لبریز از شادی به روستای خود بازگشت.
اندكی بعد، استاد به یكی دیگر از شاگردانش اجازه داد تا از آن آب بچشد. شاگرد آب را از دهانش بیرون پاشید و گفت: "آب بسیار بدمزه است." ظاهرا آب به علت ماندن در سطل چرمی، طعم بد چرم گرفته بود. شاگرد با اعتراض از استاد پرسید: آب گندیده بود. چطور وانمود كردید كه گوارا است! استاد در جواب گفت: تو آب را چشیدی ومن خود هدیه را چشیدم. این آب فقط حامل مهربانی سرشار از عشق بود وهیچ چیز نمی تواند گواراتر از این باشد.
……………………
شاید وقتی این پند را بهتر درك كنیم كه هدیه ای ساده ولی شرشار از عشق از كودكانمان دریافت می كنیم. این هدیه شاید كاغذ نقاشی مچاله شده یا پیكره ای سفالی باشد. بهترین و طبیعی ترین واكنش ما اظهار قدردانی و تشكر است. چرا كه ما اندیشه نهفته در هدیه را دوست داریم. ابراز قدر دانی به طور معمول اتفاق نمی افتد. چرا كه متاسفانه اكثر بزرگسالان و بچه ها به جای بها دادن به احساس نهفته در هدیه، فقط برای خود هدیه ارزش قایلند. ما باید زیبایی و پاكی احساسات و اظهار قدردانی به خود را به خود یاداور شویم و آن را به فرزندانمان اموزش دهیم. خلاصه آنكه، هر آن چه از دل براید، لاجرم بر دل نشیند.
از این پس به مجرد دریافت یك هدیه، به كوچكی آن اهمیت ندهید. عشقی را به یاد آورید كه درون هدیه نهفته است و به قضاوت در مورد ظاهر هدیه نپردازید، احساسی عمیق از قدرشناسی نسبت به هدیه، ولو به هرشكل داشته باشید.

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: